خرمگس خال تور بدون سیگار در هوا فالش می خواند

اینطور روایت شده که وقتی راه آهن به شاهی رسید مردم می دانستند که قرار است با تحولات عظیمی روبرو بشوند. شهر کوچکی چون شاهی که از شهرهای نیمه صنعتی یا حتی صنعتیِ اس خرمگس خال تور بدون سیگار در هوا فالش می خواند...

نوستالژی, های پیاده رو. آل استار های زرد، مشکی، طوسی. پیتزای دو نفره ی تمام نشده. حسرتِ تاکسیِ به موقع. سیگارِ "هِی، روشن نکن. بگا رفتی!" بوی کافه لای عود یا عود میانِ کافه. نمِ چوبِ تازه بریده شده. و خرمگس خال تور بدون سیگار در هوا فالش می خواند...

و من به کجا تعلق دارم؟ درونم را استوانه ای مُدَوَر می بینم، بی هیچ توقفی. حال اینکه تصوری، خاطره, ای، عشقی؛ آن را به لرزه در می آوَرَد.  صبح باد می وَزَد روی برگ های صنوبرِ خیابان. با شبنمی روی آسفالت خرمگس خال تور بدون سیگار در هوا فالش می خواند...